Choroby istnieją odkąd tylko na ziemi pojawiło się życie. Już w epoce kamienia łupanego pierwsi ludzie chorowali oraz szukali sposobów walczenia z chorobami. W epoce kamienia łupanego rozwinęła się część medycyny, która będzie wykorzystywana jeszcze przez wiele tysiącleci, zwana zielarstwem.
Rozwój medycyny
Początki medycyny opierały się na stosowaniu zasady prób i błędów. Człowiek musiał wszystko odkrywać, eksperymentować jakich składników połączenie łagodzi objawy, a nawet leczy niektóre choroby. Oczywiście rozwój medycyny wymagał wiele ofiar, aby można było odkryć odpowiednie proporcje do stworzenia leku na dany rodzaj choroby. W miarę upływu lat ludzi coraz to więcej eksperymentowali odkrywając coraz to nowsze i lepsze leki. Niestety podczas tej wędrówki pojawiali się ludzie mówiący, że zielarstwo i medycyna to wytwór sił nieczystych. Początki takiego nurtu możemy odkryć już w starożytnej Grecji. Do ludzi walczących z medycyną należeli głównie kapłani. Twierdzili oni, że uleczyć mogą tylko bogowie, mówili to chcąc utrzymać kult swoich bogów przy życiu. Innym powodem takiego stanu rzeczy mogła być wizja braku środków finansowych na utrzymanie świątyń i kapłanów. Wszystko przez to, że gdy ludzie przychodzili do kapłanów po ozdrowienie zawsze składana była jakaś ofiara na „rzecz bogów”. To był oczywiście potocznie mówiąc pic na wodę. Z wszystkich datków składach przez wiernych były utrzymywane świątynie oraz kapłani. Dlatego też kapłanom tak zależało na utrzymywaniu wiernych w przekonaniu, że tylko bogowie mają moc leczenia ludzi. Podobna sytuacja pojawiła się w średniowieczu.
Choroby naczyniowe – jak leczono je w przeszłości?
Był to czas silnego wpływu Kościoła Katolickiego na całą Europę. Wszystko co było tworzone w tamtym okresie było ściśle związane z motywami sakralnymi. Wszyscy ci, którzy wyłamywali się z tego modelu byli prześladowani oraz mordowani pod zarzutami kontaktów z diabłem. Zielarstwo dalej istniało i było rozwijane. Pomimo wyraźnych zakazów ze strony kościoła ludzi korzystali z usług zielarek. Jeśli choroba ustępowała wszyscy się cieszyli. W przypadku nie uleczenie ludzie donosili wtedy na zielarkę, którą potem palono na stosie. Choroby naczyniowe były jedną z chorób, której jeszcze nie znano w średniowieczu przez co nie wiedziano jak z nimi walczyć.
